Dokąd ci

Milczeniem welonem mgły
zasłoniłaś widok oczu

Myślisz że ustanie
wołania histeryczny głos

Nie będziesz musiała
nic nikomu z siebie dać

Kiedy wreszcie podniesiesz
zastygłą smutku twarz

Nikogo wokół siebie
już nie zobaczysz

Po co ci było uciekać
od życia zgiełku

Wracają stargane myśli
jeszcze bardziej ściśnięte

Nigdy nie pasujesz
do wymiaru czasoprzestrzeni

Zdezorientowane światy
orbitują w twojej głowie

Szukasz imiennego
na pustyni zlodowacenia