Wróciłaś do mnie..

author:  Arkadio
5.0/5 | 6


Wróciłaś

wróciłaś do mnie z podróży tak dalekiej.. zabierając w dal
nasze sny niespokojne.. o mnie Ty
o Tobie ja.. o nas.. w cud zamierającą wiarą..
jesteś ze mną tu..

dalej o krok w przeznaczeniu..

idziemy wiatru wbrew..
trzymaj mnie za dłoń coś swoją siłą naznaczyła
gdy mnie biedaka w nieśmiertelność ubrałaś
Twoich oczu białych..

oplatając mnie obłędem..

przelewając kielich krwi nocy czarą..
oddałem swoje ciało.. dzieląc go na dwoje
w przyrzeczeniu mającym zawrzeć się
na czasy wsze..

w dłoni z Twoim sercem..

prowadź przez lasy..
szumiące nadzieją głośną że
dzielisz się ciałem moją duszę stale karmiąc
uśmiechem..

dla dwojga..



 
COMMENTS


My rating

My rating:  
27.10.2012,  TiAmo

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  
23.10.2012,  renee

My rating

My rating:  

i jeszcze

semantyka! Jeśli odchodzę, to zabieram ze sobą
jeśli wracam, to przynoszę ... dla logiki, semantyki zasad i j. polskiego - to ważne. Rozumiem skrót, ale nasze wiersze nie tylko dla nas!

Moja ocena

"...idziemy wiatru wbrew.. " ? komu, czemu wbrew? Wiatrowi! Wiersz generalnie pokręcony, ale ma takie subtelne: kielich krwi i nocy czar lub kielich nocy i czara krwi... można różnie i różnie znaczyć może... to inspirujące - dlatego piątka, ale popraw deklinację.. Pozdrawiam.
My rating: