deszczowy smutek

taka smutna

przecież nie ma deszczu wcale
nawet kropla już nie spada
a ty patrzysz z jakimś żalem
a ty stoisz taka blada

taka postać jak przecinek
jak cień ciebie ciebie widzę
ani śladu słodkich minek
twym nastrojem ja się wstydzę

r.
proszę nie bądź taka smutna
swoim smutkiem gasisz słońce
więc nie czekaj aż do jutra
tylko teraz śmiej się mocniej
proszę schowaj smutek szary
w kącie szafy na dnie kufra
odgoń teraz smętne mary
i bądź wreszcie bardziej ufna

stąpasz cicho i bez szmeru
pozostawiasz mgiełkę żalu
ni do celu ni bez celu
tak się snujesz dziś pomału

nie po drodze ci do światła
do ciemności bliżej dzisiaj
melancholia myśli gmatwa
tuląc cię jak dziecko misia

proszę nie bądź taka smutna...

co uczynić abyś śmiało
znów uśmiechem czarowała
serce mocniej ci tykało
i melodia w duszy grała

mokra prawda niezbyt święta
że deszcz czasem bywa w lecie
słów pociechą ci więc szeptam:
już za chwilę wyschniesz przecież