forma istnienia

moja forma. składająca się ledwie z trzech nieskładnych zdań.
forma istnienia, kiedy mówię co rano „dzień dobry” panu na portierce.
i gdy się ledwie kącikiem ust podśmiechuję, biorąc w ręce lurowatą kawę.

bo żeby było taniej kupujemy trochę bardziej kwaśną.
tak, mojej formie do szczytowej brak wielu, wielu bardzo pięknych foremek.
może to i nawet dobrze. ich układanie na piasku zajęłoby więcej czasu.
a tak jest po prostu szybciej. łatwiej. prościej. bardziej nowocześnie.

cóż ja mogę w swej obronie jeszcze rzec? ot.. niewiele.
taka rzecz. niezależnie czy pada. pogoda nie ma bowiem wpływu.
wbrew obiegowej opinii, wbrew opinii wielu nie ma wpływu nic.
wystarczy tylko się urodzić. a potem już tylko żyć podług wzoru.