LUBIĘ GRZECHY GŁÓWNE

LUBIĘ GRZECHY GŁÓWNE

Lubię grzechy główne; tych, co grzeszą - lubię.
Z największą radością swoją duszę gubię.
Niebo? Jakie niebo? Tam mi się nie spieszy!
Bo mnie bardzo cieszy to, że mogę grzeszyć.
Lubię siedem grzechów – niosą przyjemności.
Mam z tego korzyści i kupę radości.
Bardzo chętnie grzeszę, jak wynika z wiersza.
Zresztą na ten temat jest rozmowa szersza.

Wyobraźcie sobie, że wróżka się zjawi
i mnie zaczaruje, by duszę mą zbawić.
Zmienię się na lepsze, będę uświęcona.
Dołączę po śmierci do elity grona.
Ale nic za darmo i proszę mi wierzyć
Muszę dług zapłacić - w cnocie życie przeżyć:
pycha:
będę szarą myszką- w ciemnym kącie siedzieć,
chciwość:
filantropką , która …będzie klepać biedę,
nieczystość:
niestety dziewicą - okaz muzealny,
zazdrość: oraz komunistką- rodzaj nierealny,
nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu:
zasilę szeregi anorektyczek
gniew:
masochistką - z chęcią nadstawię policzek,
lenistwo:
wielką aktywistką , że zajęć nie zliczę,

więc dlatego nie chcę i nie będę milczeć!
Do takiego życia mi się niezbyt spieszy.
Jak się mam katować; to już wolę grzeszyć.

A teraz odwróćmy etykę kochani, aby
grzechy główne stały się... cnotami:

pycha:
będę celebrytką , nie posiedzę w kącie,
chciwość:
bogatą ze sporym majątkiem na koncie,
nieczystość:
gorąco wielbioną boginią miłości,
zazdrość:
i ambasadorką wszelkiej pomyślności ,
nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu:
będę ideałem damskich okrągłości,
gniew :
prawości rzeczniczką w najdrobniejszej sprawie,
lenistwo:
oraz filozofem o światowej sławie.

Lubię siedem grzechów, tych co grzeszą - lubię.
Z największą radością swoją duszę zgubię.
Wcale się nie martwię potępieniem waszym
Żyje się : raz tylko; potem : tylko… straszy !!!