Melancholie smutnych ludzi
Smutny człowiek
wszedł w parkową aleję
swoich własnych myśli
do których akompaniowały mu
flet i gitara
roztaczające wokół
mgielną aureolę smutku
-Żeby każdemu
smutnemu człowiekowi
idącemu parkową aleją
muzyka tak grała
i wszyscy mogli ją słyszeć
nad głowami pozostałych smutnych
nie byliby oni tacy samotni-
zadumał się smutny człowiek
i szedłby długo
parkową aleją
swoich własnych myśli
z muzyką nad głową
w mgielnej aureoli smutku
gdyby nagle nie spotkał
innego smutnego człowieka
który ze zmartwienia
rozgonił aureolę melancholii
spotkanego
rachując mu kości
i zawartość portfela
To jest moja odpowiedź na zarzut, że nie wiem, co w parku
może zrobić napotkany człowiek. Krytycy zarzucali mi, że zepsułem nastrojowy wiersz. Napisałem go w 1997 roku.
Tekst pochodzi z mojego drugiego tomiku pt. "Chwilowe ucieczki ze świata".
wszedł w parkową aleję
swoich własnych myśli
do których akompaniowały mu
flet i gitara
roztaczające wokół
mgielną aureolę smutku
-Żeby każdemu
smutnemu człowiekowi
idącemu parkową aleją
muzyka tak grała
i wszyscy mogli ją słyszeć
nad głowami pozostałych smutnych
nie byliby oni tacy samotni-
zadumał się smutny człowiek
i szedłby długo
parkową aleją
swoich własnych myśli
z muzyką nad głową
w mgielnej aureoli smutku
gdyby nagle nie spotkał
innego smutnego człowieka
który ze zmartwienia
rozgonił aureolę melancholii
spotkanego
rachując mu kości
i zawartość portfela
To jest moja odpowiedź na zarzut, że nie wiem, co w parku
może zrobić napotkany człowiek. Krytycy zarzucali mi, że zepsułem nastrojowy wiersz. Napisałem go w 1997 roku.
Tekst pochodzi z mojego drugiego tomiku pt. "Chwilowe ucieczki ze świata".
My rating
My rating
Moja ocena
Jeśli do mnie pijesz Jarku (vide mój komentarz do Twojej "Zimowej pieśni"), to mimo tego, iż wiem, że w parku mogą mnie "obić" i "oskubać", często włóczę się po parkach i to po ich najbardziej "odludnych" zakamarkach. To nie był zarzut. Myślę, że i Ty i ja szukamy w parkach tego samego: czasem drugiego człowieka a czasem siebie. Ta potrzeba jest silniejsza od strachu przed raczącymi się tanim winem czy szukającymi fundatora tego trunku. Pozdrawiam serdecznie :-)oczywiście
w wierszu, nie w rzeczywistości realnego parku i w ogóleMoja ocena
świetne zakończenie, tzn. smutne;)))My rating
My rating
My rating
gratulacje
swietny temat, ,rozgonił aureolę melancholii'' caly gwiazdozbior wklejam!!!My rating
My rating
My rating
My rating