Różnie rozumiany cud

Wysiadając z eleganckiego samochodu
wrzuciwszy do puszki żebraka pieniądz
wyjęty w pośpiechu przy dźwiękach kolędy
spojrzał czy inni podziwiają jego hojność

Kosztowną sukienką szeleszcząc
pusty talerz dla wędrowca elegancko ustawiła
wśród krewetek i sztucznych stroików
częstując go herbatą za progiem

Składając sobie życzenia
te same co roku każdego
nerwowo zerkał w stronę telefonu
chcąc sprawdzić zapełnioną pocztę

Odświętnie ubrani
w pierwszej ławce pasterkę przeżywali
upojeni oparami skwaśniałego wina
ze świąt spędzonych zadowoleni

niedaleko
uboga kobieta
chlebem się w hospicjum z innymi dzieliła
pochylona szczerze
nad tym maluczkim człowiekiem
z każdym jego uśmiechem
wciąż od nowa
codziennie
cud Bożego Narodzenia przeżywała prawdziwie