Tempo życia

Ostatnio coraz częściej zauważam,
że życie goni,
swoim tempem wręcz przeraża...

Nie ma czasu na odpoczynek,
na chwilkę wytchnienia,
nie ma nawet czasu
na złudne marzenia...

Bo gdy człowiek po biegu
usiądzie w wygodnym fotelu,
miast pomarzyć w spokoju,
mruży powieki mimo woli
i zasypia
powoli…

I nie zawsze miewa sny pogodne,
bo życie ni łatwe, ni wygodne,
a sen odbiciem rzeczywistości,
człowiek swoją senną wędrówkę
nie zawsze odbywa
w ramionach anioła miłości...

I tak przemija nam czas,
wieczór kroki stawia za dniem,
noc umyka, gdy wschodzi jasny blask,
nasze ślady znikają w porannej mgle...

I od nowa nasz bieg pod wiatr,
ze śnieżycą w zawody i z deszczem,
czy nadejdzie dla nas taki czas,
by móc odpocząć chwileczkę?