Pozostaw ślad po sobie

Marność życia krucha jak kryształki soli...
Skropiona rzęsistym deszczem szybko się rozpływa.
Ulotna jest radość, uśmiech na twarzy,
Ulotne są wspomnienia...
Tak szybko wszystko mija,
Znika, jak szybko znika szybujący ptak w przestworzach.

Marność życia krucha...
Nic tego nie zmieni choćbyś przeszedł świat cały.
Brnął przez rzeki, tonął po kolana w błocie.
Przeszedł wzdłuż góry, pustynie i stepy.
Nie znajdziesz specyfiku na trwałość życia, tu na ziemi...

Marność życia krucha... Jak kryształki soli.
Jedynie co możesz, to pozostawić ślad po sobie,
Żeby Cię pamiętano,
Ze tu byłeś, spędziłeś swoje krótkie życie...
Chociażby w zapisanym słowie.