W moim ogrodzie

Niczym diament kiść w koronie
Splata warkocz w swym welonie
Kusi, lawą uczuć płonie
Rozpościera wonne tonie

Skrywa blasku złote brzemię
Wrasta pędem, syci ziemię
Dzieli płatki sprawiedliwie
Tuli, serca pieści chciwie

I z kielicha pije rosę
Wciąż podaje ją niebiosom
W jednej chwili się zamyka
Wdzięk i urok szybko znika