uśmierzający poranek

łakniesz jutra choć dobrze wiesz
że twoje myśli wciąż płoną
potrzebujesz wieczności
chociaż światło umarło przed dekadą

to nie życie skazało cię
na dożywocie a modlitwa
którą recytujesz
niby tabliczkę mnożenia

przemieniasz się w czas
jakiego wciąż brakuje do przeszłości
czasami rzeczywistość szuka siebie
na dnie nieba
ale horyzont jest zbyt bliski

wyklęta przez samotność
odrzucona przez miłość
kołyszę się na tej ostatniej nici
potrzebuję wiary
jak spragniony powietrza

nie chciej kończyć przyszłości
zbyt wcześnie
nadejdzie pora na uśmierzający poranek
na kojące jutro
z którym nie sposób śnić spokojnie