A TU WIERSZ SIĘ BUDZI

A TU WIERSZ SIĘ BUDZI

Zmrużył cienie kilim horyzontu
wieczór ziewnym okrasił refleksem
a tu brzemienny w słów pąkowia
wiersz się budzi do życia
wchodząc z gwiazdami w koneksje
niespodzień przepełne
w moich przestworzach
pośród twoich galaktyk
wyrokiem chwil i godzin
prozę… żegna liryka

Dzień kolejny różobłękit wyczerpał
poprzekomarzał, pociemniał
pejzaż zmętniał wielorakim dźwiękiem
brzemienny w słowa
odszedł gdzieś na drugą stronę
tam… gdzie piękniej
zostawił mnie jak i poprzednie
w moich przestworzach
pośród twoich galaktyk
widać nie byłem mu już potrzebny

⊰Ҝற$⊱…………………………………………………… T☀ruń - 5 marca '19