Dlaczego kocham Norwida?

puste frazesy
w ustach tych którzy zdają się być
ważni dla świata

brzmią jak echo
odbijające się od nagich ścian
zastanawiam się co Norwid
napisał o Byronie

czy to wszystko jest prawdziwe
ta krew która w żyłach krąży
żądza poznania tego co ukryte

wypełzanie z ciemności
dotykanie życia w jego niewinnej
postaci

nachodzą mnie myśli
które bolą
wbijają igły pod paznokcie

możemy przemówić do głuchych
wysłuchać niemych
spojrzeć oczami ślepców!

jestem zupełnie bezbronny
wyzuty z lęku i wątpliwości
nagi

a pod stopami świat mój
ułomny
światło jego rozproszone

wybucha we mnie płomieniem
niegasnącej ufności
w istnienie człowieka