ŻE „Z ISKRĄ BOŻĄ”

ŻE „Z ISKRĄ BOŻĄ”

Z wolna światu uciekam
poza ból istnienia
zapatrzony w serce światła
w nisze miriad cisz
między niebem a Ziemią
ja syn człowieka
nie ostatni i nie pierwszy
przebrany za skałę
wzdłuż kosmicznej grani
hibernuję w pozycji pionowej
roztapiam w poziomie
lewitując na linii wierszy

Choć kiedyś jakiś ktoś
ego me per se
dotknął był stwierdzeniem
nieroztropnym okropnie
iże „z iskrą bożą”
a ja tylko doznaję spokoju
i odczuwam radość
gdzie niemartwa trwa cisza
gotuję się do resztek życia
poza wzrokiem Jowisza
który łypie wątłym okiem
kosmicznego noworysza

⊰Ҝற$⊱……………………………………… Ostrów Wlkp. - 19 listopada '22