włóczę się za tobą po papierze

zanurzam pióro
błękit atramentu
gdyby przemówił kałamarz
podpowiedziałby
wiele o nas

układam w zdania
na papierze szkicuję wiersz
słowa płynące ze stukotem
serca basem z drżeniem rąk

wiesz ty wiem ja

rozdzieleni jak kartka
w kratkę z zeszytu fiz-mat
jak pocztówka przedarta
nad Bałtykiem

zgubiłem klucz
zamknięte drzwi
nie odlecę z progu
włóczęgą po mieście
rozpoznaję siebie

tak mi brak

ostatni taniec ostatnia noc
jesienny powiew liści szum
zapach ust smak spotkań
twoje włosy na kanapie

wciągam nosem szloch
spocznę schowam
w kieszeni dłonie z losem

kilka listów spakowane
w zżółkłe koperty
wyblakły atrament
z czasem zamazany

doborem kleju z reklamy
żeby przemówił kałamarz
zanurzam pióro