Na strychu pełnym czułości

W porcelanowej filiżance
na dnie starej komody
trzymam wszystkie łzy moje
dla serca mego pogody
Łzy wzruszenia i smutku
bólu i ekstazy
zbieram w tej filiżance
jak drogocenne obrazy

W koszyku wiklinowym
na starej etażerce
trzymam wzruszenia codzienne
niech cieszy się me serce
Wzruszam się tak często
to mam ich dwa naręcza
one potrzebne są sercu
jak podeszczowa tęcza

A w pięknym babcinym kuferku
na strychu pod starą harfą
trzymam moje wspomnienia
mocno związałem je szarfą
One są bardzo kruche
wspomnienia mojej młodości
zaglądam tylko do nich
gdy potrzebuję czułości