Nikt jej nie rozpoznawał

Po osiemnastce
w resocjalizowanych butach
uchodziła za kaucję zwrotną butelek
Miała pełno pomysłów
dylematów jeszcze więcej –
tych molekularnych
i tych przygruntowych
niegrzejących miejsca w kieszeni

Kiedy rozsypało się niebo
chciała wyhamować
i nie wypaść poza bandę
potarganych chwil
niepamiętnego wieczoru
wtrąconego świtu
rozpędzonych słów

Pohybel ironii
podwielokrotność lat
przedwcześnie zdarł
z podeszwy

Kasia Dominik