będzie ,to co zapisał los

Ziemio matczyno,jesteś jak łąka
na niej rosną zioła i maki
pozbieram ich wszystkie,przytulę do siebie
by nikt nie splamił nektaru i smaku


od dawna ,jak słucham swojego serca
do serc przytulam ich wszystkich odnowa
odnowa to taka granica jest czepka
jak kwiaty też z ogrodu ,opowiem ci o nich więcej


te wszystkie kwiaty ,był ogród spełnienia
wyrzeżbiłam utkałam do nieba
były policzki , jeden i drugi
na środku figlarny nos ,otoczony cegłami mury


teraz już nie ma ,bo życie to ość na nim
są skrzydełka jak wiórka ,zarasta juz mech
choć sciety ,bo zazdrość to taki zaułek
odrasta od nowa mojego echa