PRZEZ KRAJOBRAZ

PRZEZ KRAJOBRAZ NIESKOŃCZONY
U BOKU KSIĘŻYCA

Noce…
zdają mi się jak z diamentów
wyrazistość ich i mglistość
w czarnym zamęcie zaklęte
defilują w mgłach jak w snach
słońc widma najodleglejsze
przez krajobraz
nieskończony
jeszcze

Noce…
lśnią blaskiem przepięknie szklanym
patrzę nań z podniebnej wieży
w gaju wszechświata rozmigotanym
tęsknię i zachwycam cudami
jak twymi oczami
u boku Księżyca
bezgranicznie
jeszcze

⊰Ҝற$⊱………………………………………………… T☀ruń - 21 września '22