NA JESZCZE ZIELONEJ

NA JESZCZE ZIELONEJ

Różowiejąc w stroju obłocznym
świat mój wschodzi
rozwesela się świt bezgłośnie
kiedy łaskawie zza wrót ciszy nocy
jawi się gwiazda
nad ogromnym powietrzem
co urodę ma płomienną

Nieoczekiwanie zakwitają słowa
światłolubne wyławiają barwy
słodko wonne bukiety
śpiewnych słów
budzi się atrament
i trawy i mchy
i kwiaty i kamienie

A ptactwo chórem radosnym
zaczyna swe obowiązki urocze
miota w ułudzie liścieni
na jeszcze zielonej Ziemi
co znosi depczących ją
krnąbrnych grabarzy
… ciebie i mnie

⊰Ҝற$⊱………………………………………………… T☀ruń - 2O września '22