AU REVOIR DIEU… ADIEU

5.0/5 | 2


AU REVOIR DIEU… ADIEU

Oby ludzkość siebie pewna
próżna, butny pełna
zrozumiała świat
pojąć by zechciała
sens jedyny
tak zwyczajnie, nie po ludzku
by nie spalić
nie zadeptać, nie bezcześcić
nie spustoszyć…
a ocalić

By na jałowiźnie Ziemi
nie tkwiły kikuty drzew
popioły, pyły i rdze
w wyblakłe niebo patrzyły
jak strachy na wróble
zmurszałe posągi
z wydrapanym napisem
ostatnią dłonią
au revoir „Dieu”
adieu

⊰Ҝற$⊱……………………………………………… T☀ruń - 18 sierpnia '22

Poem versions


 
Kommentare


Meine Bewertung

Meine Bewertung:  

Meine Bewertung

Meine Bewertung: