Znaki zapytania rodzą odpowiedzi

Autor:  Kasia Dominik
5.0/5 | 3


Nie wszystko w życiu układa się po myśli,
zdarza się nawet, że niebo burzeje.
Człowiek zaczyna zły scenariusz kreślić
i nazbyt szybko morduje nadzieję.

Wtedy do głosu dochodzi strapienie,
serce i dusza stają się bezradne.
Błękitność nieba od bólu ciemnieje,
a słowa grzęzną w cmentarnej zadumie.

Choć wiele znaków zsyła Miłosierny,
zapach rumianku i śpiew jemiołuszki,
to jednak ludzie ferują koszmary –
zamiast słodyczy wolą posmak gorzki.

Lecz i w przyrodzie próżnia nie istnieje.
Hiobowe wieści słońca blask uleczy.
Znika niepewność, smutek i cierpienie,
gdy ręka Boga zmienia los człowieczy.

Wówczas to milknie krzyk czarnej rozpaczy.
Na usta wraca uśmiech szczęśliwości.
Nowy dzień wstaje, by łąki uraczyć
pięknem stokrotek, które wiatr rozwiośnił.

Kasia Dominik

Poem versions


 
Kommentare


Meine Bewertung

Meine Bewertung:  

Meine Bewertung

Meine Bewertung:  

Meine Bewertung

Meine Bewertung: