ΓΑΖΑ

Μια γάζα
για την Γάζα
με τα βάζα
σπασμένα καράβια.
Στην θάλασσα που ενώνει
στη σφαίρα που σκοτώνει
με πετρέλαιο κι αηδία
η θάλασσα Νίκο Καββαδία
είναι πόρνη.
Όταν στην πληγή ζυγώνει
-είναι πιο μόνη κι απο μόνη-
το χέρι δεν ζητά ελεημοσύνη
τα πετροδόλλαρα αφήνει
πιάνει μια χούφτα ελπίδα
μαγνητίζει την πυξίδα
τα ονειρά μας στην κηδεία
είναι φωτιά Νίκο Καββαδία.

-είναι κάτι πιο βαθύ που μας λερώνει-