Zimowa pieśń

Przez park
zimowy przebiega wiatr,
po niebie
żółte chmury gna,
sam idziesz w dal
wśród białych drzew,
brnąc poprzez sypki,
nie odmieciony śnieg

Szukasz człowieka
idąc przez park,
może za drzewem
czeka brat?
Szukasz go tam
za każdym pniem,
jednak nadzieja
złudzeniem jest.

Jak młode drzewo
w zimowym śnie
stanęło w miejscu
życie twe,
nie idziesz w przód,
nie rośniesz wzwyż,
usychasz jak
nierozwinięty liść.

Choć późno już,
w letargu tkwisz,
więc obudź się
i dalej idź,
nie patrz na świat
próbuj żyć sam,
niech cię nie wstrzyma
i śnieg i wiatr,

może ktoś kiedyś
też będzie szedł
szukać człowieka
pośród drzew
i drogi wasze
skrzyżują się
i spotkasz brata
w parku gdzieś.

Przez park
zimowy przebiega wiatr,
po niebie
żółte chmury gna,
sam idziesz w dal
wśród białych drzew,
brnąc poprzez sypki,
nie odmieciony śnieg.

23 XI 1988
(Dalszy ciąg starych tekstów, tym razem piosenka)