Perły "św Urszuli"

Domyśliłam się już dawno,
że mi Boże zostawiasz tropy,
słońcem karmisz, nasyłasz wiatr,
trawę w zielonej dolinie
ścielesz pod stopy,
jak perły w muszli - skarb.

Jak perły z ziarnkiem bólu
utkałeś ciasno wszystkie dni,
a co nie przeżyte to wyśnione,
bo Twoje są i sny.
Ja, zamiast słońca, pozbierałam
paciorki szczęścia pogubione.

Kiedy oddawać przyjdzie imię,
kiedy mnie orbem wiatr potoczy
zabierzesz moje przeznaczenie.
Co Boże zrobisz ze mną,
rozsnujesz rosą jasne oczy ?
Czy na "Urszuli" mgłą jesienną ?