Odnalazłam

w poezji, swoje własne ja -
skrytość serca i myśli,
skrzętnie ukrywanych.

Niczym ptak
do lotu puszczony,
strofami uwalniam
każde odczuwanie.

Szept duszy przy
wiosennych trelach,
szelest liści
kołysanych wiatrem .

Ja - myśli i słowa,
szczęście, smutek, łzy,
chwila ulotna,
a przecież realna.