W metrze

W metrze jak w galerii krzywych luster.
Twarz człowieka odbija się w szybie.
Wygląda, jakby go coś przyciskało do ziemi.
Sprawdzam swoje odbicie.
Rzeczywiście.
Wszyscyśmy jacyś skompresowani
w tym ścisku,
tłoku,
tłumie.