(IPOGS, Song) Na pierwszy znak,naiwna miłość

ja się bardzo burzy bałam
no i ciebie trochę też
lecz się w końcu rozebrałam
tobie powiedziałam bierz
to nie było pełnie morze
to zaledwie strumyk był
lecz uwielbiam cię mój drogi
niepotrzebne cięcie twych żył
zlituj się i uwierz że
miłość to są dusze dwie
nie przepraszaj już dość tych róż
nie mów mi porzucam cię
kiedy wiatr znów w żagle dmie
nie zaklinaj burz nie bądź tchórz
choć odpłyniemy w błękitne nieba
co było złe to zapomnieć trzeba
no zlituj się i uwierz że
miłość to są dusze dwie
nie przepraszaj już dość tych róż