POD SMUTNYM SKLEPIENIEM

5.0/5 | 5


POD SMUTNYM SKLEPIENIEM

Dzisiaj czuję się jakoś jesiennie
a los… jak los… bezszelestnie
rzeźbi na twarzy smużki czasu
sączy ślepnącą bezsenność
a wahadło nieuchronnie tyka
w rozszerzonych pod powiekami źrenicach

A wszystko pod smutnym sklepieniem
to tu strofy twoim wyplatam istnieniem
by zaplatać je w wiersze
pozbawione grzechu
przepełnione życia pragnieniem

Bo zapadamy się powoli pod ziemię
potwierdzając nonszalancją beztroską
wzajemną przynależność pytając
czy to miłość czy brzemię

Wszystko to w chaosie widziadeł
bezkresu półmroku
skamielin wszechświata
wszystko… marząc o spełnieniu

W nim szukają się ludzie
wwikłani w spektakle życia
melanże ciszy prawd o sobie
i nieskazitelnych kłamstw


⊰Ҝற$⊱…………………… Kraków /Piwnica Pod Baranami/ 5 października '19

Wersje wiersza


 
KOMENTARZE


Moja ocena

Moja ocena:  

Moja ocena

Moja ocena:  

Moja ocena

Moja ocena:  

Moja ocena

Moja ocena:  

Moja ocena

Moja ocena: