pieśń I

gorące falowało powietrze
klasa pusta
rzędy zimnych ławek

lastrykowe parapety
usiane martwymi muchami
paprocie puścił nowe pędy

gąbka przy tablicy wyschła
jak nauczycielka od tamtych
ołowianych dni

mała mapa wielkiej Europy
i pusty kraj w którym żyć
mi przyszło
to Polska

w przyjaznych ramionach
czerwonych braci z republik sowieckich
karmiona tezami Goethego
okradziona z godności

na ścianie pożółkła
gazetka szkolna z wyznaczoną trasą
pochodu wiary że wiatr rozgoni z ich nieba
stalową czerń fal

tylko te białe gołębie
zwisają dzióbkami do ziemi
wszedłem w chłód pustej klasy
widziałem ich twarze

słyszałem echo ich nieobecności