Przełom

tamta wigilia, kiedy ość stanęła w gardle,
makowiec jak morski przypływ falował nocą
pustka zasiadła przy stole
i została między nami
do rana

wybiegłam, zamknęłam drzwi, wyrzuciłam klucze
w kieszeni słonik ze złamaną trąbą, zdjęcie
nowe, egzotyczne kraje
niewiedzący o nas ludzie
nowa ja