WIERSZ, KTÓRY…

WIERSZ, KTÓRY NIE MA DOKĄD PÓJŚĆ

Oczekuj na to enigmatyczne coś
co się wydarzy
w tę aromatycznie astronomiczną noc
magicznej wiosny rozwiązłej muzy
choć jeszcze pachnie zimnym wiatrem
mgły zygzakiem pogoda zamazana
cisza… makiem obsiana
towarzyszy szeptom zmysłów
w oczekiwaniu czułości

Niepewność też ma niebotyczny urok
choć pewność przeczuwa bezsenność
w milczeniu też można skryć piękno
czas nawet zatrzymać
zmęczony karuzelą nieprzejrzystej prozy
w nie'wesołych miasteczkach świata
by umieścić w nich wiersz
pełen poetycznych słów
który nie ma dokąd pójść
ze skrawkiem miłosnej filozofii
znaczeniom nadającej sens

⊰Ҝற$⊱……………………………………………………………… Toruń, 11 marca '19