Aplikuję sobie!

autor:  Ewa Rojek
5.0/5 | 4


Zabijanie węzła czasu,
zabijanie ciebie,
zabijanie siebie
stosuję jak modlitwę
albo wizualizację,
aż papier przesiąkł tobą
nie wiem czy miłość jest śmiercią
czy czekanie na miłość...
jej końcem...
papier wszystko przyjął,
wszystko doszło do momentu kulminacyjnego.
Co potem?

I nie będzie puenty...

Wersje wiersza


 
KOMENTARZE


Moja ocena

Moja ocena:  

Moja ocena

Moja ocena:  

Moja ocena

Moja ocena:  

Moja ocena

Moja ocena: