jesienny poranek

schodami kamienicy
niedbale
codziennie nad ranem
wyprowadzam swój sen
niedokończony
na smyczy powiek
opadających
sennych jeszcze

by jesiennym porankiem
z ciemności wyrwana
promykiem słońca
jesiennego
blaskiem liścia złoto-burego
otulona

swój kolejny sen na jawie
wyśnić