Milczenie

Milczę,
tak jest najprościej.
Słów nie gubię, nie zacieram.
Milczę,
bo wszystko powiedziane.
Białym piaskiem posypana
ścieżka snów.
Ważki, księżniczki nieufne
zawisły na wprost moich oczu
i wołają mnie,
przez serce aż do dłoni i stóp,
opalem, migotliwie.
Ale nie rozumiem już ich mowy,
już nie.