Kobiety...

Kobieta nie jeden ma pejzaż – Matka Ziemia
jak nasze wszystkie Matki
co urodziły i wychowały nas w Drodze Mlecznej
gdzie Wenus swoją wielkością rozbrzmiewa
piękna kobieta i szczera – Matka Boska
gdzie Afrodyta z pian się wydziera
z Posejdona mocy – cudowna kobieta – genialna
Gdzie nasze babcie i matki – prababcie - mało kto pamięta
cudowne kobiety – miód na serce
kobieta – kiedyś zapomniana dziś wielka
kiedyś zaczytana – teraz buntowniczka
nie dostrzegana a tak cenna
ta co niesie życie przez odległe żywota
co obliczyć umiem i kochać
swoim aksamitem serca i ust
kobieta odmienna i przemienna
bywa i wyrocznią
gwiazdą i huraganem
przedstawicielką najwyższej rasy
nas tak małych ludzi – słabych facetów
gdy tak znajdziesz i się zakochasz
zbudujesz dla niej wszechświat
przybliżysz gwiazdy – rozpędzisz światło
kobietę – matkę – żonę – wytłumaczalna ich złość
jak Ziemie – Gaje
choć kocha to czasem nie pewna
czy każda cząstka nas dzieci
czasem znika na zawsze…
przez nasze błędy – cóż takie są kobiety…
cudowne – piękne – silne
bardziej rezolutne – pamięcią co do dnia