znajomi

5.0/5 | 4


znajomi

znam człowieka człowiek zna mnie
mówi prawdę czasem kłamie
twarz znajoma trochę zmięta
postać zbita może krępa

znam go dobrze nawet słabo
niby w płaszczu stoi nago
mówi szeptem słucha szeptów
nienachalny zespół szeptu

stąpa czujnie ma zamiary
już nie młody chociaż stary
coś ukrywa wiem to dobrze
kiedy milknie milczy mądrze

patrzy chłodno ciepłym wzrokiem
stawia chwiejnie krok przed krokiem
czasem staje i zastyga
wtedy dreszcz nim jakiś wzdryga

znak szczególny brak ogółu
nieszczególny aż do bólu
zapatrzony w zamyślenie
oszpecony przez wspomnienie

znam człowieka całe wieki
odkąd wyszedł z brudnej rzeki
choć niechętnie się tym chwalę
znam go dobrze... prawie wcale

PW



 
KOMENTARZE


Moja ocena

Moja ocena:  

Moja ocena

Moja ocena:  

Moja ocena

Moja ocena:  

Moja ocena

Moja ocena: