nieznajomi

nieznajomi
(dla RK)

tak naprawdę to nie znamy się pozornie
i o sobie wiedzieć wiemy nie za wiele
zwykle gładko się witamy prostym słowem
a żegnamy z jakby cierpkim poruszeniem

tak naprawdę nie ma prawdy w tej relacji
popelina słów i wyznań na papierze
jednostronna subiektywność interakcji
to za mało by o sobie coś powiedzieć

zapatrzeni w swoje pola zmiennopłodne
gdzie coś kwitnie aby potem upaść sucho
każdy orze swoje skiby nie na odlew
ziemia rodzi albo płacze milcząc głucho

kątem oka spoglądamy w swe zakątki
pielęgnując co się ma lub co się miało
poruszamy niewzruszenie nowe wątki
by każdemu co innego się zdawało

nie wiadomo gdzie jest ujście w morzu spojrzeń
bo pojawia się i znika wąski strumień
źródła biją od zapomnień do przypomnień
a spragniony wciąż sytego nie rozumie

brak pewności trafia w pewność czasem błędną
swym emocjom dając upust nocną porą
nic nie wiemy milcząc wiedzą niepotrzebną
chociaż przyznasz - jak na nic to całkiem sporo

PW