Zadumanemu nad otchłanią...

Zadumanemu nad wiecznosci mrokiem,
Pochylonemu nad otchłanią czarną,
Cóż ci się z życia wyda dość głębokiem,
Jaka roztocz nie marną?

Próżne twym oczom głębnym pokuszenie-
Igraszka barw na roztoczonej wstędze-
Zechcesz-li czytać swoje przeznaczenie
W tej mało ważnej księdze?

Jak kamień leci myśl twoja w bezedna-
Ciśnięta raz;przez wieczność całą spada-
Czemuż więc trwoży się na próżno myśl biedna,
Iż dno nie odpowiada...?