Wszystkim dogodzić nie można

Świat ten jest siedliskiem nędzy,
Gdzie spojrzeć to się rozparła!

Tak potrzebuję pieniędzy,
Że djabłu-bym wydarł z gardła.

Żona w Ems, i to za cudze,
Andzia mówi, że ją nudzę,
Długów po uszy,
Żyda i łzami nie wzruszy,
Nie da, na najświętsze cele!
Do licha, w łeb sobie strzelę!

Nie, samobójstwo w praktyce,
Rzecz głupia... trąci waryacyą...
Nie ma co, środka się chwycę,
Co dziś jest ultima ratio.

Jestem kasyerem, więc z kasy,
Pożyczę, a w lepsze czasy
Napowrót włożę.
A gdyby?... Wszystko być może...
Ha, zrobię jak pan Makary,
Wziął grubo - adieu świat stary!

Będzie wrzask, wiem, mnóstwo osób
Ryknie, że to rzecz zdrożna...
Ba, niech dadzą lepszy sposób?

Wszystkim dogodzić nie można.

(rok 1881)