antykolęda wigilijna

antykolęda wigilijna

są tam za oknem za murem ciszy
szaro brązowi choć niewidoczni
ciemne odbicie białych klawiszy
zmęczeni życiem posępnie mroczni

świat ich nie widzi żyjąc schematem
pędzi po szynach pociąg do złudzeń
ci co znaleźli na wszystko patent
nie wiedzą co to grudzień po grudzie

gdy my składamy sobie życzenia
oni składają w sobie samotność
gdy my siadamy już do jedzenia
oni zgłodniali pod drzewem mokną

gdy my prezentów szukamy nowych
oni w prezencie mają dreszcz smutku
gdy my kolędą skrapiamy głowy
oni swą ciszą krzyczą bez skutku

mieli marzenia mają zderzenia
z brudnym parkietem ze ścianą pustki
krótkich chwil szczęścia jakieś wspomnienia
z ryby świątecznej jedynie łuski

więc celebrujcie nieświęte święta
bracia w nieszczęściu z traumą sierocą
niech lżejszą będzie wam droga kręta
z Bożej Dzieciny małą pomocą