droga

droga

coraz więcej tej ciszy w rozmowach
niepewności i myśli spóźnionych
o pryncypiach, schematach, szablonach
przerobionych a nieprzetopionych

ja mam kartę brunatną jak rzeka
w nieczystościach skąpana i szlamie
ty w decyzjach życiowych nie zwlekasz
wciąż miłości się ucząc na pamięć

dokąd nas wiedzie ta droga
przez jakie krzewy prowadzi
ciernista droga po schodach
do prawdy która nas zdradzi
dokąd prowadzą te schody
do piekła czy wprost w niebiosa
rozwody, wschody, zawody
szczęście z rozterką u posad

ta codzienność codziennie nas kole
igłą wzruszeń i brzytwą zwątpienia
co wypływa jak oko w rosole
aby zniknąć znów nie od niechcenia

więcej wiary nam trzeba i szeptów
błyskających jak światło w potrzebie
by wśród uczuć rozlicznych zamętu
umieć nazwać to jedno - do siebie

PW 09.2014