zakłóciłem twój spokój

zakłóciłem twój spokój

zakłóciłem twój spokój
niespokojny jak wicher
przystanęłaś w pół kroku
tuż przed drzwiami z wytrychem
zapatrzona w las ciemny
z twardym bukiem pod głową
zliczasz bilans ujemny
zachęcana odmową

niespokojna swym cieniem
wyciszona do kości
z ciągłym duszy westchnieniem
czekasz w przedpokoju miłości

zapachniałem jak wiosna
zanurzyłem się w tobie
chłonąc ciszę w twych włosach
znów się tobą ozdobię
znów mnie ptaki poniosą
jak Gotfryda za morze
błyski cienie rozproszą
ciemny las świt zaorze

jeśli jest jakieś gdyby
jeśli jest jakieś zatem
będę twym nie na niby
osobistym wariatem
jeśli jest jakieś może
jeśli jest jakieś kiedyś
znów zaszumi jak zboże
święty spokój na kredyt