spokój ducha
spokój ducha
czy kiedyś był przy nim
czy go kiedyś poczuł
być może na pewno
lecz go stracił z oczu
długą nicią światła
na ciele przestrzeni
z pozoru pozorny
z czasem też się zmienił
był jednak istotą
istotną do bólu
ważniejszą od ważnych
lecz lżejszą od tiulu
lekką bryzą wiosny
podstępnie zabrany
zdmuchnęły go nagle
niespokojne stany
weszły w jego rolę
roszcząc sobie prawa
punktują dyskretnie
czekając na brawa
lekki spokój ducha
powraca nieczęsto
zaznacza obecność
zmarszczki cienką kreską
los rozdaje karty
sprawę drwiąc przekręca
zmienia spokój ducha
na niepokój serca
czy kiedyś był przy nim
czy go kiedyś poczuł
być może na pewno
lecz go stracił z oczu
długą nicią światła
na ciele przestrzeni
z pozoru pozorny
z czasem też się zmienił
był jednak istotą
istotną do bólu
ważniejszą od ważnych
lecz lżejszą od tiulu
lekką bryzą wiosny
podstępnie zabrany
zdmuchnęły go nagle
niespokojne stany
weszły w jego rolę
roszcząc sobie prawa
punktują dyskretnie
czekając na brawa
lekki spokój ducha
powraca nieczęsto
zaznacza obecność
zmarszczki cienką kreską
los rozdaje karty
sprawę drwiąc przekręca
zmienia spokój ducha
na niepokój serca
Moja ocena
Moja ocena
Bardzo dobryMoja ocena
Moja ocena
Moja ocena
Moja ocena
Zgadzam się z Markiem. Pozdrawiam serdecznie:)Moja ocena
Moja ocena
Świetne zakończenie Przemku.Ale nie tylko