spokój ducha

5.0/5 | 8


spokój ducha

czy kiedyś był przy nim
czy go kiedyś poczuł
być może na pewno
lecz go stracił z oczu

długą nicią światła
na ciele przestrzeni
z pozoru pozorny
z czasem też się zmienił

był jednak istotą
istotną do bólu
ważniejszą od ważnych
lecz lżejszą od tiulu

lekką bryzą wiosny
podstępnie zabrany
zdmuchnęły go nagle
niespokojne stany

weszły w jego rolę
roszcząc sobie prawa
punktują dyskretnie
czekając na brawa

lekki spokój ducha
powraca nieczęsto
zaznacza obecność
zmarszczki cienką kreską

los rozdaje karty
sprawę drwiąc przekręca
zmienia spokój ducha
na niepokój serca



 
KOMENTARZE


Moja ocena

Moja ocena:  

Moja ocena

Bardzo dobry
Moja ocena:  

Moja ocena

Moja ocena:  

Moja ocena

Moja ocena:  

Moja ocena

Moja ocena:  

Moja ocena

Zgadzam się z Markiem. Pozdrawiam serdecznie:)
Moja ocena:  

Moja ocena

Moja ocena:  

Moja ocena

Świetne zakończenie Przemku.
Ale nie tylko
Moja ocena: