Znowu pada

Znowu pada.

Kluczysz miedzy kałużami wątpliwości
brnąc bezradnie
w krople słów.

Parasol opatrzności
dziurawy.

Przez strzępy marzeń,
wypalone miejsce po szczęściu
Pożółkły portret
na równinie kredensu.

W lustrze zmarszczek
fowistyczna twarz.
Posiwiała dusza
zarosła lirycznie.