Nostromo

author:  jakub mistral
5.0/5 | 14


Rozbił się nam świat
na równoległe wszechświaty.
Przestrzeń wypełnia lodowata cisza.

Meteory wspomnień
przelatują zbyt blisko pustki,
czarnej dziury po sercu galaktyki,
zaburzając grawitację uczuć.
Wrażliwość grozi unicestwieniem.

Drżysz ze strachu,
kiedy stoję za plecami.
Od wczoraj jestem
obcy.



 
COMMENTS


My rating

My rating:  

My rating

My rating:  
03.06.2012,  Patti Smith

My rating

My rating:  
20.03.2012,  Renata Cygan

Moja ocena

ujmujące...smutne...
My rating:  
09.05.2011,  kate

Moja ocena

ostatnia strofa jak studnia grawitacyjna...
nie można się oderwać :)

a tu kosmiczny paradoks
najlepiej mi się czyta bez środkowej strofy
My rating:  
08.05.2011,  LilaNocna

Meine Bewertung

Można też spojrzeć na to odwrotnie.

Drży ze strachu,
kiedy stoję za plecami.
Od wczoraj jestem
obcy.
My rating:  

My rating

My rating:  

Moja ocena

jak od wczoraj,
to nie od zawsze??;)
My rating:  

My rating

My rating:  
08.05.2011,  alak13

Moja ocena

ostatnia strofa mnie ujęła prostotą i wyrazistością
My rating:  

My rating

My rating:  
08.05.2011,  airam

My rating

My rating:  
08.05.2011,  bmz

My rating

My rating:  
08.05.2011,  renee