Efekt zaniechania

w zachmurzonych zwojach
wyładowania bez błysku
gradem sypią strzępy papieru
zza ogrodzenia dochodzi
głuchy pomruk nieułożonego psa

przeczuwając zagrożenie sięgam
po miotacz żelowych słów
rozpylam je lecz pod wiatr
wracają prosto w twarz
wgryzają się w oddech

błyskawica tnie wściekle
gąszcz ukorzenionych neuronów
perspektywę chwytając za gardło
barwy rozszczepione w ślepe zaułki
potrzebują kontaktu ze światłocieniem