westchnień biel

author:  Violetta Morańska
5.0/5 | 1


piękna niby mądra
ale czy szczęśliwa
tylko łza odpowiedzi zna

kamień na aksamit spływa
żalu szerokie wiatry
puszczone na wodę szelesty

westchnień nie odgadnionych
gdy przytula róży kwiat tą
biel skrytą w szufladzie

dotyka tęsknoty oplata
szeptem drgania
zaprzeszłych obrazów takt

nie mówi nic zamysł
tak wiele wyraża bez słów
łowi purpury z serca

woń nie wysłanych listów
atramęnt sympatyczny
maluję uśmiech na ustach

jezioro czasu tu emocją
żart obmywa stopy
smak śladów z miłości

piękna niby mądra
ale czy szczęśliwa
tylko dusza jej śpiewy zna



 
COMMENTS


My rating

My rating: