Aperitif

W milczeniu
ukrywa się krzyk duszy
która cierpi rozłąki katusze
zwinięta w kłębek
serce porusza

milczenie i krzyk idą w parze
to jak woda i ogień
jak susza i deszcz
naprzemiennie łza
z delikatnym uśmiechem
i taki żal w sercu

chwile bez ciebie
jak pusty dzban
myśli mecz rozgrywają
biegnąc po synapsach
zderzenie z twoimi to trzask
rozbłysk
narodziny
pojawiasz się hologramem
łagodzisz cierpienie
taki przedsmak
aperitif
dajesz nadzieję