WIERSZ TEN NIENAJLEPSZY

WIERSZ TEN NIENAJLEPSZY

Z rzewnym tchnieniem horyzontu
znika dzień wczorajszy
zasypiają róże w wierszu nienajlepszym
przyznają się do winy nadmiaru powabu
zachodząc w niedojrzałym Słońcu
w osoczu kosmosu
perłosrebrną masą
spadają gwiazd miriady
i meteory wierszy pomiętych
w spojrzeniach Księżyca
okruchy marzeń odbijają światło
rzucane z tarasu widnokręgu
na pamiątkę
epizodom narodzin
i śmierci anomaliom
panoptikum figur o twarzach woskowych

Może nie nadaremno
może na szczęście
sycone deszczem
bezsenne fosforyzują hortensje
co noc wypuszczają wśród kamieni
pędów imaginacji… więcej i więcej
dopełniają zaspokojeń złudzenie
a świerszcze
ich muzycy maleńcy
i'grając zwiastują
że przeczytasz i przyjmiesz serdecznie
wiersz ten choć nienajlepszy
i niewierny współczesnej poezji
po której nic nie zostanie
z wyjątkiem niedosytu
nim ktoś go skradnie

⊰Ҝற$⊱……………………………………………… Kołobrzeg - 12 kwietnia '21